- hederatus
- hederātus, a, um (hedera), mit Efeu geschmückt, frons (Stirn), Calp. ecl. 10, 28: pompae, Festzüge des Bacchus, Paul. Nol. carm. 26, 278: Liber, Tert. de cor. mil. 7. – ⇒ Treb. Poll. Claud. 17, 5 Peter hederaciam.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.